Boerengroep Interview met Sicco Mansholt 1976

Interview van Boerengroep met Sicco Mansholt uit 1976!

Een paar dagen gelden kreeg ik een mailtje van Martijn de Groot, oud-redacteur van “De Nieuwsbrief” – het blad van de Boerengroep met kritische verhalen over de landbouw. Zo zou er in het 4e jaargang, nr 10 uit april 1976 nog een interview moeten staan met Sicco Mansholt..

“In die tijd ben ik [Martijn] samen met mijn mederedacteur Ton van Miltenburg eens naar Wapserveen in Drente geweest om Sicco Mansholt te interviewen, die toen een jaar of drie ambteloos burger was nadat hij landbouwcommissaris in de Europese Commissie was geweest.”

Fantastisch toch?! Dus ben ik de kelder ingedoken met alle archieven. Uiteindelijk vond ik de juiste jaargang. Hier is hij dan, het Boerengroep interview met Sicco Mansholt uit 1976: Boerengroep Interview Sicco Mansholt 1976

Achtergrond info: Methode Mansholt

Als kampioen van de grote kavels neemt Sicco Mansholt na de oorlog de Nederlandse landbouw op de schop. Schaalvergroting en mechanisatie zorgen voor een ongekende produktieverhoging. Na zijn succesvol verlopen moderniseringsbeleid in Nederland wordt Mansholt in Brussel de architect van de landbouwpolitiek van het nieuwe Europa. Om de vrede duurzaam te maken moeten Frankrijk en Duitsland als hoofdrolspelers van de Zes een gezamenlijk belang hebben. Dat wordt, na tal van marathonzittingen waarin Mansholt een virtuoos politiek poker speelt, de Gemeenschappelijke Landbouwpolitiek. Garantieprijzen, opkopen van overschotten en bescherming van de buitengrenzen zijn de inzet waarmee Mansholt de zes landen tot samenwerking wil brengen.

Mansholt zet een beleid uit dat door de liberalen met vreugde wordt uitgebuit, ook op het moment dat het alleen maar schadelijk is geworden. En zo kan het dat de man die begon met de ruilverkaveling en de grootschaligheid (zie ons interview) er uiteindelijk zelf voor zal pleiten landbouwgrond terug te geven aan de natuur. Later, in 1995, zal hij zeggen:
“Door de vaste graanprijs blijft er veertig miljoen ton graan per jaar over. Dat dumpen we met dure exportsubsidies, tegen ramsjprijzen op de wereldmarkt waardoor we de boeren in de derde wereld in wanhoop naar de sloppenwijken drijven. Tegelijk hebben we de vrije invoer van graanvervangend veevoer toegestaan, tapioca en de hele rommel. Ook veertig miljoen ton per jaar. Daardoor zitten wij nu met de intensieve veehouderij en het mestoverschot. Het is een onhoudbare toestand, een stroperige brei van belachelijke maatregelen“. (Bron: Tegenlicht: Gesusbsidieerde Aarde)