Activiteiten verslagen

Dia-avond, ‘A journey through agricultural Asia’, met als gastspreker Guus Geurts, die anderhalf jaar door Azië gereisd heeft. Aan de hand van dia’s en interviews die hij had met boeren aldaar, vertelde Guus over kleinschalige en zelfvoorzienende landbouw, de relatie tussen stad en platteland en de rol van de WTO en bilaterale verdragen.

Guus Geurts studeerde van 1999 tot 2002 Master Beleids- en sociaalwetenschappelijke Milieukunde op de Radboud Universiteit Nijmegen. Nu is hij werkzaam bij XminY te Amsterdam binnen een project over internationaal beleid (EU en WTO) op het gebied van landbouw en globalisering. Ook bij Platform Aarde Boer Consument, en het Platform Andere Landbouw houdt hij zich bezig met landbouw en globalisering. Voor meer informatie bezoek http://www.guusgeurts.nl.

Volgens de Wereldbank moeten er stappen gezet worden in de juiste richting. Welke stappen? Wanneer? Wat is en wie bepaalt de juiste richting? Met het bekijken van de dia’s en het luisteren naar het verhaal van Guus Geurts, werd het ons duidelijk dat er een grote diversiteit bestaat betreffende stappen en ‘the way to go’. Het is een mozaïek geheel, als het uitzicht vanuit een vliegtuig, qua mogelijkheden.

Dit werd geïllustreerd aan de hand van situaties in Turkije, Borneo, Thailand, Mongolië, India, Vietnam en visies verspreid door o.a. Wereldbank en Europese Unie.

Volgens de Wereldbank werken boeren in Mongolië niet hard genoeg om in hun levensonderhoud te kunnen voorzien. Ze zouden de gehele dag afwisselend werken en gezellig bij elkaar zitten praten. De Wereldbank onderschat de impact van de cultuur. De locale bevolking hecht minder waarde aan geld. Zolang ze de basis maar in huis hebben, komen ze een heel eind. Daarentegen vinden ze het sociale leven met gezin en binnen de plattelandsgemeenschap veel belangrijker.

In Vietnam is het toerisme een belangrijke bron van inkomsten. De locale bevolking danst in traditionele kledij om te beantwoorden aan het ‘romantische idee’ dat Westerse toeristen hebben van Vietnam. Aan het zicht onttrokken wordt het overgrote deel van de bevolking dat hard aan het werk is op het land en rijst verbouwt om brood op de plank te krijgen. Op deze manier krijgen we een vertekend beeld van de Vietnamese werkelijkheid.

Het Westen bracht India Westerse oplossingen, waaronder plastic. Alleen wisten mensen niet hoe ze moesten omgaan met dit product. Ze dachten dat het vuilnis vanzelf een keer zou verdwijnen, net als alle andere natuurlijke hulpbronnen. Nu wonen ze op een vuilnisbelt. Hieruit blijkt dat de genomen stappen niet aansluiten op hun ‘juiste pad’. ‘Succes-stories’ zijn vaak plaatsgebonden en niet zomaar verplaatsbaar.

Grote twijfels bestaan over de te zetten stap: Komt Turkije bij de EU, of niet? In het geval ze erbij komen, dan kan dit voor de Turkse boeren wel eens niet zo positief uitpakken. Vanaf dat moment zullen ze moeten concurreren met het Westen. Waarschijnlijk wordt dit een onmogelijke opgave. 50% zal stoppen met boeren en om zich heen moeten kijken voor ander werk. Op zich is er niets tegen op het lid worden van Turkije, maar er wordt niet genoeg stilgestaan bij de socio-economische impact die het zal hebben op de plattelandsgebieden.

Ten slotte spreekt ook diversiteit, verschillen in aanpak, uit het bos- en natuurbeheer in Thailand en Borneo. In Borneo leeft de bevolking van datgene wat het bos te bieden heeft. Wanneer het bos op een dag uitverkocht is, wat dan? Diversiteit zal verdwijnen, wanneer ook wij in het Westen blijven eten wat we willen, zonder erbij stil te staan. Kleine winkels verdwijnen en AH-look-alikes komen als paddestoelen uit de grond. Is dit het juiste pad? In Thailand, in tegenstelling tot Borneo, zijn ze zich bewust van de waarde van het bos. Hier leeft de gedachte dat het mogelijk is en moet blijven om van het bos te leven, maar dan wel op een duurzame manier. Dit houdt in dat je uitgaat van de kringloop van het bos. Zo worden huizen gebouwd van producten die van oorsprong uit het bos komen. Ze houden tegelijkertijd in hun achterhoofd dat toekomstige generaties deze mogelijkheid niet ontnomen mag worden.

In conclusie kunnen we nogmaals stellen, dat er niet één juist pad bestaat, maar verschillende plaatsgebonden paden met contextgebonden te zetten stappen. Landbouw kan niet vanuit de Wereldbank of EU bestuurd worden. Landbouw is verbonden met lokaliteit en specifieke omstandigheden. Dit kwam sterk naar voren uit de dia’s. Met een enkel toverstafje heb je niet de hele wereld omgetoverd tot hét pad.

Anna-Renske