Activiteiten verslagen

Boerengroep info-avond op 21 april: Longo Maï

Na een inleiding van de heer Rombach, die als toerist samen met zijn echtgenote lang geleden op de Longo Maï koöperatie bij Limans was gestuit, nam Carolien Meijers het woord over. Carolien is al 23 jaar bij Longo Maï betrokken. Op haar 17e vertrok ze naar Frankrijk en vond daar wat ze zocht. Momenteel woont ze op de koöperatie in de buurt van Bazel.

Longo Maï (Provencaalse groet; lange weg, lang leven, dat het lang moge duren) is een netwerk van landbouwkoöperaties of noem het leefgemeenschappen. Het ontstond eind jaren zestig, wanneer politieke groeperingen (studenten, antifascisten, et cetera) uit Oostenrijk, Zwitserland en Duitsland hun krachten bundelen en internationale kampen organiseren op zoek naar verzet in Europa. Daarnaast schrijven ze politieke stukken en een manifest (1972) waarin ze problemen voorspellen voor jongeren en buitenlanders. Ze krijgen in hun steden echter steeds meer problemen met de overheid en neonazi’s en dit doet hen besluiten om hun heil op het platteland te zoeken. In 1973 vertrekken ze naar de gemeente Limans in de Provence in Frankrijk. Met veel moeite, de hulp van de omgeving en financiële hulp starten ze de eerste Longo Maï landbouwkoöperatie. Heden ten dage wordt de “commune” bevolkt door ongeveer 20 mensen en hun kinderen, een aantal (werk-) paarden voor werk in het bos. Er is onder andere een bakkerij, een radiostation en een wolspinnerij te vinden. Hetzelfde principe wordt inmiddels op meerdere plekken in de wereld toegepast. Zo zijn er 5 in Frankrijk,waaronder de wolspinnerij in de Franse alpen, 1 in de Oekraïne, 1 in Oost-Duitsland, 1 in Oostenrijk, 1 in Zwitserland en 1 in Costa Rica. In Europa zijn zo’n 80 mensen verbonden met deze coöperaties; voorzover hun gezinnen dat toelaten zwerven ze graag van de ene vestiging naar de andere, ze voelen zich bezitloze nomaden.

Thema’s die door Longo Maï worden behandeld zijn (nog steeds):

-onafhankelijkheid;

-landbouw (zaden, gentech, milieu);

-immigratie / vluchtelingen / illegaliteit.

Het laatste thema heeft onlangs zijn uitwerking gevonden in een onderzoek naar illegale arbeid in het Westland door het Ondersteuningskomitee Illegale Arbeiders (OKIA) uit Den Haag.

Op de verschillende locaties wordt professionele landbouw bedreven met de geeigende landbouwmachines. De producten (vlees, kleding, zuivel, et cetera) hiervan zijn grotendeels voor eigen gebruik en het overschot wordt verkocht. Het is niet hun bedoeling om met de verkoop van hun producten veel geld te verdienen. Caroline wees het streven naar economische rentabiliteit met beslistheid af. De overwaarde van de productie wordt gevonden in het plezier samen met anderen iets tot stand te hebben gebracht. Daarnaast leveren landbouwproducten helaas toch bijna niets meer op.

Naast de verkoop van overtollige landbouwproducten heeft Longo Maï nog 2 bronnen van inkomsten, te weten subsidies voor speciale projecten (bijvoorbeeld de radio, schapenteeldboekhouding, bijenteeld project etc) en donaties van persoonlijke bekenden.

Iedere bewoner werkt louter op / voor de koöperatie en niet daarbuiten. Alle bezit is algemeen bezit. De beslissingen worden gemaakt op basis van consensus. Volgens eigen zeggen zijn ze ongeorganiseerd, maar mensen hebben wel bepaalde verantwoordelijkheden. Daarnaast krijgen ze veel hulp van vrienden en mensen uit de buurt. In de zomer werken veel gasten op de coöperaties en vaak is er logeergelegenheid voor toeristen. Dicht bij Limans is een heel dorp van oude zijdeboeren door Longo Maï gerenoveerd en ingericht voor verhuur aan toeristen.

Een speciale plaats neemt de koöperatie in Costa Rica in: El Mayo. Dit toevluchtsoord voor vluchtelingen is in 1978 opgericht en wordt steeds groter. Voor de aankoop en bescherming van (nog meer) tropisch oerwoud is men momenteel op zoek naar geld. Voor studenten bestaat er de mogelijkheid om El Mayo te bezoeken en daar onderzoek te doen, bijvoorbeeld naar het tropisch regenwoud. Opvang en begeleiding wordt geregeld. Meer informatie www.sonador.info of bij de Boerengroep.

L.K.: Ik stond versteld van het feit dat dit initiatief en deze manier van (samen)leven al meer dan 30 jaar bestaat en was dan ook zeer benieuwd naar het verhaal erachter. Ik vond het een interessante avond en velen met mij. Ik ben echter wel teleurgesteld dat ondanks hun antikapitalistische instelling deze coöperaties voor tweederde van hun inkomsten afhankelijk zijn van de geldstroom uit het kapitalistisch systeem. Zou de zelfvoorzienende boer of gemeenschap dan echt niet meer (kunnen) bestaan?

Dhr. H. Rombach en L.K.